Dostlarla..

Cuma günleri yapacağımız paylaşımlar başladı. İlki çocuk popülasyonuna göre gayet istifadeli geçti.
Dua konusunu ele aldık. Kuran'daki dua ile ilgili ayetlerden bir kısmını okuyabildik. Elif'in araştırdığı ayetlerden Bakara 186 ayeti çok güzeldi, sonrasında da tekrar tekrar okudum. thanx elif :)

"Kullarım, beni senden sorarlarsa, (bilsinler ki), gerçekten ben (onlara çok) yakınım. Bana dua edince, dua edenin duasına cevap veririm. O halde, doğru yolu bulmaları için benim davetime uysunlar, bana iman etsinler."

Hep bildiğimizi düşündüğümüz soru olarak aklımıza bile gelmeyen bazı gerçekleri aslında bilmediğimizi farkettim.Bu haftaki toplantımızda cennet ve cehennemin yerinden başlayan konu bizi "bir yakınımız ölümüne neden üzülürüz" sorusuyla karşı karşıya bıraktı.. En yakınımızı düşünelim, en cok sevdiğimizi, anne, baba, es, cocuk vs. Bu soru insanın karşısında durduğunda kilitlenip kalıyor. Önce özleyeceğim için diye geçirdim içimden, sonra "acaba birdaha görememe korkusu mu" derken en son vardığımız nokta ahirete imanımız noktasındaki zayıflıktı..